Δίνοντας στην δημοσιότητα αυτό το βιβλίο, ξέρω καλά ότι αυτά που λέω ελάχιστοι θα ενδιαφερθούν να τα διαβάσουν, και ότι όχι μόνο δεν πρόκειται να αλλάξουν τα πράγματα αλλά, αντίθετα θα γίνω ακόμα πιο αντιπαθής και ανεπιθύμητος στο κοινωνικό σύνολο που με περιβάλλει. Όμως, παρά τις οποιεσδήποτε συνέπειες, τα λέω. Μόνο φωνάζοντας την αλήθεια και καυτηριάζοντας την αδικία αισθάνομαι ότι ακόμα υπάρχω και ότι η βαρβαρότητα και η κτηνωδία που με περιβάλλει, δεν έχουν καταφέ ρει ακόμα να με σβήσουν σαν προσωπικότητα. Δεν αποτελούν πράγματα άγνωστα, τα όσα γράφονται σ' αυτό το βιβλίο. Θα μπορούσα μάλιστα να ισχυριστώ, ότι για πολλούς ανθρώπους αποτελούν κοινοτυπίες. Παραδέχομαι ότι υπήρξαν άλλοι και ότι υπάρχουν και σήμερα και άλλοι που θα μπορούσαν να πουν ακόμα πιο πολλά και να τα πουν μάλιστα και καλύτερα από μένα, αν τους δινόταν η ευκαιρία. Όμως δυστυχώς αυτή η ευκαιρία δεν τους δίνεται. Η ζωή τους είναι ένας συνεχής αγώνας για επιβίωση, τα χρόνια περνούν, τα προβλήματα συσσωρεύονται, η δύναμη και η όρεξη για κοινωνική προσφορά λιγοστεύουν. Και δεν είναι και λίγοι αυτοί που δολοφονούνται, αν δεν οδηγηθούν σε καμιά άλλη μορφή πρόωρου θανάτου από την βάρβαρη και απάνθρωπη κοινωνία μας. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που η κοινωνία τους έχει στερήσει την φωνή.