Σώμα, χώρος & πολιτικές της καθαρ(ι)ότητας

Το καθαρό ως προσδιορισμός που αφορά τον κόσμο των υλικών ιδιοτήτων αναπόφευκτα αποτέλεσε και αποτελεί βασική παράμετρο κατά το σχεδιασμό των πόλεων. Είναι εκείνο το βασικό στοιχείο που απαίτησε ιστορικά αυστηρούς όρους υγιεινής, αποτελεσματικές τεχνικές εφαρμογές και τρόπους ζωής και χρήσης. Το καθαρό γεφυρώνει υλικά το χώρο και το σώμα, την πόλη και τον κάτοικό της και ως τέτοια καταρχάς θα όφειλε κανείς να το συλλάβει. Η υλικότητα αυτής της σχέσης απασχολεί την παρούσα εργασία σε μια προσπάθεια να φωτίσει τις λειτουργικές αρθρώσεις των πόλεων, σε μία απόπειρα να εντοπίσει το πού και πώς αυτή η έννοια εφαρμόστηκε μέσα σε αυτή την επεισοδιακή αστική ιστορία. Το σύντομο αυτό, όμως, ερευνητικό ταξίδι δεν επιλέγει τον υλικό κόσμο για να ξεκινήσει, δε θεμελιώνεται στο καθαρό και το βρόμικο ως υλικές ιδιότητες. Αφετηρία του αποτελεί ένας άλλος κόσμος, ο κόσμος της συμβολικής σχέσης. Και ο λόγος μίας τέτοιας επιλογής εντοπίζεται ακριβώς στην αξία και τη βαρύτητα που το συμβολικό κατέχει στην ίδια τη διαμόρφωση των πόλεων, που καταρχάς απασχολεί το ταξίδι αυτό... Η συμβολική σύνδεση συνιστά, όπως θα δούμε, και μέσα στη δυτική αστική ιστορία έναν άλλο τόπο συνάντησης, λίγο πριν ο χώρος και το σώμα εξαρτηθούν υλικά. Η μεταφορά θα φροντίσει να ετοιμάσει το έδαφος πάνω στο οποίο αφενός ο χώρος θα αποκτήσει σταδιακά τις πρέπουσες εκφράσεις του αφετέρου το σώμα θα υποχρεωθεί να τις κατοικήσει. Η ηθική θα ενώσει το σώμα με το χώρο με δεσμούς κατά πολύ ισχυρότερους των υλικών... Η ηθική θα συμβολοποιήσει την καθαριότητα μέσω της μεταφοράς και θα οργανώσει δεόντως το χώρο και το σώμα. Με άλλα λόγια η καθαριότητα, με μια ηθική καταγωγή και με έναν υλικό προορισμό θα απαιτήσει τον έλεγχο της αστικής εμπειρίας. Η