Ένα γαρύφαλλο που δεν τ' αφήνουν ν'ανθίσει

«. . .Η κριτική και αυτοκριτική που πρέπει να είναι βασικός λειτουργικός νόμος για κάθε κομμουνιστικό κόμμα και κάθε σοσιαλιστική κοινωνία, έχει καταντήσει μέσα στο ΚΚΕ τυπική λειτουργία που αποβλακώνει τον άνθρωπο και διακωμωδεί τη διαλεκτική σκέψη. Οι παλιοί και νέοι κομμουνιστές που έμαθαν να σκέπτονται οι ίδιοι για λογαριασμό του κόμματος και του κινήματος - απορρίπτοντας την ακμάζουσα στο παρελθόν θεοκρατική αντίληψη «Το κόμμα σκέφτεται για σένα»- δεν έχουν τώρα το δικαίωμα να κρίνουν την ηγεσία, ν' αμφισβητήσουν την επάρκεια της καθοδήγησης. Γι' αυτούς υπάρχει μόνο μια επιλογή: ή να πάψουν να σκέφτονται ή να ανεχθούν τη φίμωση ή να αυτοφιμωθούν».