Ανθρωπόσφαιρα

"Και μετά τι...; Θα εμποδίσετε και τον ήλιο να ανατείλει και την πρόοδο να πάρει τον δρόμο της; Όχι, γιατί δε θα βρείτε τρόπο να κάνετε την τοκογλυφία να μην είναι τοκογλυφία, τη δυστυχία να μην είναι δυστυχία, τη χρεοκοπία να μην είναι χρεοκοπία, και την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ να μην είναι ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!!
Έι, αστοί, εσείς που ποτέ δεν έχετε παραγάγει τίποτα άλλο εκτός από μορφές εκμετάλλευσης και ονειρεύεστε αέναες απολαύσεις, καθώς χωνεύετε τις εφήμερες ηδονές σας, πείτε μου, αστοί, τώρα όταν περπατάτε στους δρόμους, δεν αισθάνεστε κάτι σαν μια σκιά να σας ακολουθεί, κάτι να περπατάει πάντα ξοπίσω σας στον ίδιο δρόμο; Όσο θα στέκεστε όρθιοι ντυμένοι με την αυτοκρατορική λιβρέα για πανοπλία, όσο θα έχετε τις παραταγμένες ξιφολόγχες για δεκανίκια και όσο η λεπίδα της γκιλοτίνας θα προεξέχει μέσα σε αυτή την τεράστια δέσμη όπλων, με τον ποινικό σωφρονισμό απ' τη μια και τον θρησκευτικό νόμο απ' την άλλη, όσο το κεφάλαιο θα λάμπει πάνω από όλα αυτά σαν ένας ήλιος του Αούστερλιτς, τόσο δε θα έχετε τίποτα να φοβάστε από τον λύκο, από την ύαινα ή από το φάντασμα του οποίου η μυρωδιά σας τρομάζει. Αλλά την ημέρα που ένα σύννεφο θα περάσει μπροστά απ' αυτόν τον ήλιο, την ημέρα που η λιβρέα σας θα έχει φθαρεί σε σημείο που να έχει λιώσει, την ημέρα που, τρέμοντας μες στη γύμνια σας, θα γλιστράτε και θα σκοντάφτετε σε κάθε βήμα και θα κυλιέστε στο έδαφος, τρομοκρατημένοι, φοβισμένοι, την ημέρα που θα πέσετε από τη Μόσχα στον Μπερεζίνα, αχ! Για εκείνη τη μέρα ένα έχω να σας πω: αλίμονό σας! Ο λύκος, η ύαινα ή το φάντασμα θα χιμήξουν στις κοιλιές και τα λαρύγγια σας, θα σας κατασπαράξουν τα σωθικά και θα κάνουν κομμάτια και τα μέλη σας και τη λιβρέα σας και τις φάσκες από τις ξιφολόγχες σας και τις κατηχήσεις σας και τους κώδικές σας. Και τέλος η ουτοπία του κεφαλαίου. Σαν χαρταετός που του κόπηκε το σκοινί, ο χρυσός σας ήλιος θα καταποντιστεί πέφτοντας με το κεφάλι στην άβυσσο. [...]
Πνεύμα της Αναρχίας, πνεύμα των μελλοντικών αιώνων, απάλλαξέ μας από το κακό!