Πρόλογος της β΄ έκδοσης.
Πρόλογος.
Πρόλογος της έκδοσης.
Κεφ.1: Η πορεία του κινήματος μέχρι το 1936.
Κεφ.2: Ο εμφύλιος πόλεμος 1936-1939.
Κεφ.3: Ήττα, αναδόμηση και σχίσμα 1939-1945.
Το βασίλειο του τρόμου.
Υποχώρηση και εξορία.
Το Γενικό Συμβούλιο του MLE.
Η αναδιοργάνωση της CNT στο εσωτερικό,
οι πρώτες εθνικές επιτροπές και η ομάδα Πονθάν..
Εθνικές και τοπικές επιτροπές ώς το τέλος του πολέμου.
Η ανασύσταση των οργανωτικών δομών στην εξορία....
Προς το σχίσμα..
Η απάντηση του εσωτερικού και το σχίσμα.
Κεφ.4: Η ένοπλη αντίσταση στη δικτατορία 1939-1944.
Η ένοπλη αντίσταση στη Βαρκελώνη
Η ένοπλη αντίσταση στις υπόλοιπες πόλεις. Ελευθεριακοί αντάρτες στο βουνό....
Κεφ. δ: Κορύφωση και πτώση του κινήματος στην Ισπανία
και την εξορία 1945-1952.......
Η εθνική επιτροπή της CNT στην Ισπανία και η γαλλική υποεπιτροπή..
Οι πορθόδοξοι της Τουλούζ» και η αντιπολιτική τάση
στο εσωτερικό της Ισπανίας.
Κεφ.6: Η Καταλονία φλέγεται 1945-1952.
Κεφ.7: Ο ένοπλος αγώνας στην υπόλοιπη χώρα 1945-1952.
Η δεύτερη περίοδος του αντάρτικου.
Τα αντάρτικα του κέντρου και του νότου..
Τα αντάρτικα του βορρά..
Οι αντάρτες του Λεβάντε και της Αραγόνας.
Αποτίμηση και συμπεράσματα....
Κεφ.8: Η ελεύθερη πτώση 1952-1960.
Η δεκαετία της ακαμψίας.
Η CNT στο εσωτερικό και η ρεφορμιστική τάση στη Γαλλία..
Η ορθόδοξη τάση των εξορίστων.
Η επίτευξη της ενότητας..
Η μοίρα των ανυποχώρητων: Οι περιπτώσεις των Σαμπατέ και Φασερίας και η αναγέννηση της FIJL..
Κεφ.9: Η ενωμένη CNT και η DI 1961-1965..
Οι νέες συνθήκες.
Το συνέδριο της επανένωσης και η σύσταση της DI.
Η συμφωνία των πέντε σημείων.
Κεφ.10: Αποσύνθεση της CNT, διεθνοποίηση του αγώνα από τη νεολαία 1966-1975.
Η οριστική κατάρρευση της CNΤ στην Ισπανία
και η αδράνειά της στην εξορία.
Η διεθνοποίηση του αγώνα από τη νεολαία. Η Ομάδα 1η Μάη.
Κεφ.11: Οι αυτόνομες ομάδες ώς το θάνατο του Φράνκο 1966-1975.
Οι ρίζες των ισπανικών αυτόνομων ομάδων.
To MIL-GAC..
Οι άγνωστοι αυτόνομοι αγωνιστές και οι πρώτες ελευθεριακές ομάδες.
O GARI...
Κεφ.12: Η μετάβαση στη δημοκρατία 1975-1979.
Το κεφάλαιο και τα γηρατειά αποφασίζουν: Δημοκρατία..
Η αναγέννηση της CNT κατά την περίοδο της Μετάβασης.
Παράρτημα: Κραυγές ελευθερίας από τις ισπανικές φυλακές.
Μαρτυρία 1η: Ραμόν Ρουφάτ 1939..
Μαρτυρία 2η: Βιθέντε Εσπίν, Αντόνιο Θερέθο 1948.
Μαρτυρία 3η: Μιγκέλ Γκαρσία 1959.
Μαρτυρία 4η: Στιούαρτ Κρίστι 1964-1967..
Μαρτυρία 5η: Λουίς Αντρές Έντο 1975.
Επίμετρο: COPEL και γενική αμνηστία.
Βιβλιογραφία.
Ευρετήριο ονομάτων.
Ευρετήριο οργανώσεων
Η βασικότερη συνθήκη για την ομαλή μετάβαση του ισπανικού κρά τους από μια αιματοβαμμένη 38χρονη δικτατορία σε μια μοντέρνα και πιταλιστική δημοκρατία ήταν η επίτευξη μιας διευρυμένης συναίνεσης για τη διαγραφή του παρελθόντος. Ένα μέρος αυτού του παρελθόντος, αυτό που περιλαμβάνει τη δια δρομή των αναρχικών και ελευθεριακών μέσα στο φρανκικό σφαγείο, ιχνηλατείται σε αυτήν εδώ την έρευνα. Η προσφορά των ισπανών στο αναρχικό κίνημα δεν τελείωσε ούτε με τον εμφύλιο ούτε με τις μέρες του Μάη του '37 στη Βαρκελώνη. Όσο κι αν η ισπανική Μετάβαση με τη σύμφωνη γνώμη αριστερών έως ακροδεξιών, συνδικαλιστών και αφεντικών- προσπάθησε να θά-ψει μια ιστορία αγώνων και θυσιών που τόλμησε επανειλλημένα το ακατόρθωτο, τα ίχνη του περάσματος των ισπανών συντρόφων αντι-στέκονται ακόμα στο χρόνο. Κάποια ίχνη επιβιώνουν με δυναμισμό στο αναρχικό κίνημα: Η αναγέννηση της διεθνιστικής αλληλεγγύης μετά τη δεκαετία του '60, οι παρακαταθήκες του επαναστατικού συν-δικαλισμού που συνδιαλέγεται με το κοινωνικό κίνημα, οι θεωρίες του αντάρτικου πόλης, η ενεργητική αλληλεγγύη ως απάντηση στην καταστολή, μέχρι και το ίδιο το παγκόσμιο σύμβολο των αναρχικών. το άλφα στον κύκλο, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τους ισπανούς αναρχικούς. Κάποια άλλα ίχνη αντιστέκονται βουβά, μάρτυρες συλλογικών και προσωπικών διαδρομών ανθρώπων που δε δίστασαν να κάνουν την ουσιώδη υπέρβαση: Να σταθούν ψηλότερα από τον εαυτό τους. Ίχνη, όπως σκουριασμένες ταμπέλες στο πλάι επαρχιακών οδών που ση-ματοδοτούν ομαδικούς τάφους. Ιβηρικά ονόματα σε στατιστικές να-ζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η ερειπωμένη αγροικία Μας Κλαρά. Το νταμάρι -ομαδικός τάφος για τους άθεους αγωνιστές- στο νεκροταφείο της Βαρκελώνης. Η πλάκα στο πεζοδρόμιο απέναντι από το φρενοκομείο του Σαν Αντρές που υπενθυμίζει το σημείο που δολο-φονήθηκε ο Χοσέ Λιουίς Φασερίας. Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να προσθέσει γνώσεις και επιχειρή ματα στους προβληματισμούς και τους σχεδιασμούς μας για την κοι νωνική απελευθέρωση. Είναι, όμως, και μια τιμητική αναφορά -χωρίς διάθεση ηρωοποίησης- στους αμέτρητους συντρόφους και συντρό φισσες που συνέθεσαν με τις προσωπικές τους διαδρομές την ιστορία αυτών των χρόνων.