Εισαγωγή
Πρόλογος
1894-1922
Η Μαρίκα γράφει την ιστορία της
Εισαγωγή
Τα πρώτα βήματα
Ελληνικές επιδράσεις
Δομή της επιθεώρησης
επιθεωρησιακοί τύποι
Τα θέματα
Οι ετήσιες επιθεωρήσεις
Συνοικιακά θέατρα
Επεισοδιακές παραστάσεις
Η επιθεώρηση στη Θεσσαλονίκη
Οι συγγραφείς
Σκηνοθεσία
Σκηνογραφία
Μουσική
Χορογραφία
Ηθοποιοί
Παρακμή
από τις επιθεωρήσεις της εποχής
1922-1940
Η Μαρίκα Νέζερ θυμάται
Εισαγωγή
Λιαγοκρισία
Δομή της επιθεώρησης
Επιθεωρησιακοί τύποι
θέματα
Το βαριετέ
Η «Μάντρο» του Αττίκ
- Οι επιθεωρήσεις στη Θεσσαλονίκη
-Οι ετήσιες επιθεωρήσεις
Άλλες επιθεωρησιακές προτάσεις
Η επιθεώρηση στα συνοικιακά
θεστρα
Επεισοδιακές παραστάσεις
Οι συγγραφείς
Σκηνοθεσία
Σκηνογραφία
Μουσική
Χορογραφία
Ηθοποιοί
Το τέλος της περιόδου
από τις επιθεωρήσεις της εποχής
1940-1950
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά
Εισαγωγή
Οι πολεμικές επιθεωρήσεις
Δομή και τύποι των επιθεωρήσεων
Η επιθεώρηση στο βουνό
Το βαριετέ
Η επιθεώρηση μετά το 1945
Μουσική
Νέες προτάσεις
από τις επιθεωρήσεις της εποχής
1950-1974
Με τη ματιά του Γ. Ανεμογιάννη
Εισαγωγή
Λογοκρισία
Ανανεωτικές επιθεωρησιακές
προτάσεις
Συνοικιακά θέατρα
Δομή της επιθεώρησης
Τύποι
Θέματα
Οι συγγραφείς
Σκηνοθεσία
Σκηνικά – κοστούμια
Μουσική
Χορογραφία
Ηθοποιοί
Η αμφισβήτηση
από τις επιθεωρήσεις της εποχής
1974-2014
Συνέβη στην Κατίνα
Εισαγωγή
Παραδοσιακή επιθεώρηση
Νεωτεριστικές επιθεωρήσεις
Ιστορικές επιθεωρήσεις
«Ελεύθερο Θέατρο» – «Ελεύθερη
Σκηνή»
Τα παιδιά του «Εθνικού»
«Θεσσαλικό Θέατρο»
Η μετεπιθεώρηση του Λ. Λαζόπουλου
Οι ιδιότυπες επιθεωρήσεις
του Γ. Ξανθούλη
Η επιθεώρηση στις κρατικές σκηνές
Η επιθεώρηση τον 21ο αιώνα
Δομή
Τύποι
Θέματα
Συγγραφείς
Σκηνοθεσία
Σκηνικά – κοστούμια
Μουσική
Χορογραφία
Ηθοποιοί
Το μέλλον
...από τις επιθεωρήσεις της εποχής
Σημειώσεις
Βιβλιογραφία
Πηγές εικονογράφησης
Ευρετήριο
Ευχαριστίες
Σύνοψη του βιβλίου "1894 - 2014. Η εφήμερη γοητεία της Επιθεώρησης"
Υπάρχουν έργα τέχνης αιώνια, έργα τέχνης απλώς κορακοζώητα και έργα τέχνης εφήμερα. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα τελευταία υστερούν σε τέχνη, μαστοριά, ψυχή και αλήθεια. Απλώς είναι φτιαγμένα έτσι που η χάρη τους να λάμπει για μια στιγμή μέσα στο χρόνο, και μετά να χάνεται σαν φευγαλέος ιριδισμός. Όχι τόσο γιατί δεν είναι αληθινά διαμάντια αλλά γιατί με τον καιρό αλλάζει η θέση του φωτός ή και η δική μας οπτική γωνία. Αν δεχτούμε ότι κάθε έργο τέχνης είναι μια απεγνωσμένη προσπάθεια του ανθρώπου να φτιαχτεί κάτι μνημειακό που να νικήσει το χρόνο και τη φθορά του, στην περίπτωση της επιθεώρησης έχουμε να κάνουμε με το ακριβώς αντίθετο. Οι άνθρωποί της είναι οι μόνοι καλλιτέχνες που υποκύπτουν ταπεινά στο φυσικό νόμο της παρακμής και του θανάτου. Γιατί ξέρουν από την πρώτη κιόλας στιγμή πως ό,τι κι αν καταφέρουν να φτιάξουν, στην καλύτερη περίπτωση θα ζήσει λίγους μήνες. Ήταν και είναι οι παρίες της τέχνης, που σκαλίζουν τα αραβουργήματά τους στο ευτελές και θνησιγενές υλικό της επικαιρότητας, που όταν παρέλθει, συμπαρασύρει στη λήθη και τα έργα τους. Εκεί οφείλει τη μελαγχολική της χάρη και η επιθεώρηση. Περιέχει τον ίδιο της το θάνατο, τη στιγμή που σκάει ο πιο ζωογόνος χυμός της με ένα τρανταχτό γέλιο.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΕΠΠΑΣ (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)